Op aanraden van mijn tijdelijke huisgenoot, Gordon, heb ik tijdens de tocht van Melbourne naar Sydney besloten de pubstays eens te proberen. De eerste avond vanuit Melbourne heb ik met enige moed de snelweg verlaten om naar Yarram aan de kust te rijden. Niet bepaald een toeristische treppleister, maar wel een authentiek plaatsje, met een authentieke pub. Omdat het een vissersplaats is en vissers aan het einde van de week wel een verzetje willen hebben (althans, zo leek het), stond de pub vol met grote mannen in varierende staat van beneveling.En om iedereen bezig te houden met onschuldig vermaak was er de vrijdagavond bingo. Grote schalen vlees van de lokale slager, trays met bier en een paar stukken gereedschap. Ik wilde geen nee zeggen tegen de kaartjesverkoper maar was toch wel blij dat ik met lege handen weer kon vertrekken.
De tweede avond was aanmerkelijk minder enerverend. De vermoeidheid had toegeslagen en met minder ambitie dan ik mijzelf had toegedacht bleef ik steken in Eden. Wederom een vissersplaatsje waar een paar maanden per jaar de walvissen tot vlak onder de kust komen. Verrassend, want tot midden van de vorige eeuw betekende dit dat ze vervolgens gejaagd werden om als levertraan en andere producten te worden verwerkt. Eden heeft de twijfelachtige eer om de plaats te zijn waar de walvisvangst vanaf de wal het langste heeft bestaan. (En nee, niet met hengels, maar met kleine bootjes die vanaf de wal vertrokken in plaats van met grote schepen). OP deze avond heb ik maar kort mijn neus laten zien in de pub. Het was wederom geen plaats om evenin een gesprekje in te breken.
En de kamers? Enfin, de eerste nacht betaalde ik 30 dollar (18 euro), de tweede nacht 20 dollar. Voor dat geld kreeg ik een eigen kamer, een bed, een raam (de eerste nacht) en een eigen badkamer
(de tweede nacht). En ik kreeg een beetje echte Australiana. En daar was het tenslotte om te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten