De onze

Ik zal er niet omheen draaien, als het aan mij had gelegen had ik de Toyota Landcruiser gekocht. Een onhebbelijk grote en onhandige auto die torenhoog boven (en naast) andere auto's uitsteekt. Vierkant in vorm maar vooral sterk en groot. Maar je kunt niet alles hebben, in elk geval als ik nog enige hoop wil hebben dat Sandra ook achter het stuur kruipt. Het is dus nu de Prado geworden, het kleine broertje van de Landcruiser, maar nog steeds voldoende onbenullig. Hoger dan ik ben, langer dan de gemiddelde stationcar en een 3-liter diesel (en dat is dan weer klein voor zo'n wagen). En uiteraard permanent 4x4, dus nooit meer angst voor vastzitten.

In goed Hollandsche zuinigheid heb ik niet direct een nieuwe aangeschaft, iets wat de meesten hier overigens wel doen. Na wat zoeken op Ebay en autowebsites heb ik eerder deze week een mooie gevonden in de buurt van Port Maquary en ben hier vanochtend langsgegaan. Praatje, proefritje, nog een praatje en de koop was gesloten. De huidige eigenaren hebben net hun boerderij verkocht en gaan terug naar Schotland (of all places). Deze maand rijden zij er nog in, in januari komt hij naar mij toe. Sydney, maakt plaats!